Początkowo producent filmu upatrywał w głównej roli Irene Dunne, jednak Bette Davis przekonała go, że to ona najbardziej się do niej nadaje.
Początkowo film miał być reżyserowany przez Edmunda Gouldinga, ten jednak rozchorował się i tę funkcję przejął Michael Curtiz, który został odwołany na prośbę Bette Davis.
Gdy Charlotte po raz pierwszy wchodzi do pokoju, by poznać Jaquitha, jej pozycja zmienia się między ujęciami. Na początku jest na schodkach blisko drzwi, lecz w następnym ujęciu jest już obok krzesła swojej matki.
Pozycja, w jakiej Charlotte trzyma rakietę tenisową, zmienia się pomiędzy ujęciami.
Jerry (Paul Henreid) przedstawia Charlotte (Bette Davis) swoim przyjaciołom na rejsie wycieczkowym jako 'Camille'. Później, kiedy ta czwórka robi sobie przerwę w grze i kobiety odchodzą w stronę leżaków, Deb McIntyre (Lee Patrick) nazywa Charlotte jej prawdziwym imieniem.
Po tym, jak Jerry wysyła telegram do swojej żony, pozycja jego rąk zmienia się. Raz tylko jego prawe ramię jest oparte na stole, a raz obie ręce na nim leżą.
Gdy June i Charlotte wchodzą do salonu po przybyciu June, ich pozycje względem siebie zmieniają się pomiędzy ujęciami.
W scenie, gdy Charlotte i Jerry piją drinki, sposób w jaki Charlotte trzyma swojego drinka i papierosa kilkakrotnie zmienia się pomiędzy ujęciami.
W późniejszej scenie w filmie Jaquith wkłada ręce do kieszeni, potem trzyma je złożone, a następnie znów są w jego kieszeniach.
Pozycja ręki matki Charlotte na łóżku (w scenie, gdy kobieta rozmawia z Charlotte po powrocie córki z rejsu), zmienia się pomiędzy ujęciami.
Zdjęcia do filmu kręcono w Los Angeles, Big Bear Lake, Burbank, Laguna Beach, Lake Arrowhead (Kalifornia, USA), Bostonie, Roxbury i Cambridge (Massachusetts, USA).
Pamiętną sceną filmu jest ta, kiedy Paul Henreid trzyma w ustach dwa papierosy, zapala je i jednego z nich podaje Bette Davis. Nie była to jednak pierwszy taki pomysł - podobna scena między Davis i George Brentem rozegrała się dziesięć lat wcześniej w filmie "The Rich Are Always With Us" z 1932 roku.
Bette Davis narzekała na nagrodzoną Oscarem muzykę do filmu autorstwa Maxa Steinera. Aktorka twierdziła, że źle działa na jej grę.
Zdjęcia do filmu trwały od 7 kwietnia do 23 czerwca 1942 roku.