Film urzeka bogactwem i przepychem scenografii (dorównującej tej z filmu Zeffirellego z 1968 roku), ale skoro stworzył ją Cedric Gibbons to nie mogło być inaczej. Film trzyma się wiernie Szekspirowskiego dzieła, ale ta filmowa adaptacja kuleje z powodu dwójki głównych aktorów. Norma Shearer - wtedy 30-paro-letnia - gra 13-latkę, zaś 43-letni Leslie Howard - Romea. Pląsająca podczas filmowego balu niczym wodna rusałka Shearer wypada komicznie - nawet jeśli byłaby wybitną aktorką (a na marginesie dodam, że wg mnie wybitną aktorką nigdy nie była) to nie byłaby w stanie zagrać przekonująco młodej Julii. Obsadzenie tej dwójki aktorów osłabia autentyzm tragicznej miłości młodych kochanków. Nie podobał mi się także sposób przedstawienia Merkucja (granego przez Johna Barrymore'a).
Od realizacyjnej strony film jest jednak bez zarzutu. 6/10